Kimisi sorgulayıp dursada asırlarca zamanın başkaldırışlarını,cevap bulamayınca vazgeçiyor usulca.Herkes aynı sokağa sapıyor,aynı yerinde sayıyor. Aynı yüzler, aynı sesler ve aynı hecelerle konuşuyorlar..
Kimse bir diğerine dönüp bakmıyor ve öylece geçip gidiyor. Kendi kabuğuna çekiliyor.Kimse kimsenin gözlerinin içindeki manayı okumaya ya da anlamaya çalışmıyor. Herkes kolayı seçiyor.
Hayatın anlamını,hayatın geri kalanını anlatacak rüzgarları dalgalardaki derin sulardan ve köpüklerin beyaz ışıltısından başka ne verebilirdi ki oysa.. ki ayrı unutma!..
Öylesine ve hep böylesine,
samimiyetsizce,-sığ- geçirilen bir dünyanın ve yavan bir kalbin içinde yaşayabilmenin marifet sayıldığı kaç cehennemi yaşıyor insanoğlu kimbilir..Kimbilir hangi dolu dizgin yaşadığını zannettiği sefil hayatların peşinden sürükleniyor. Hangi mazlum gözlerden geçip saf tutuyor karanlığa kimbilir. Hangi geceydi,hangi sabahtı,hangi yol,hangi iz,hangisi bir hatıraydı hatırlarmıydı? Kimbilir..
Bu satırları okurken bile kalemini zavallı,duygularını perişan buluyordur kimbilir.
Zamanın biryerinde,şehirlerin birinde istediğimizi yapamıyorsak,hissettiklerimizi boğazımızda düğümleyip kor ateşlere atıyorsak,onun gözlerinin menziline bile varamıyor ve öpemiyorsak sesinden ne anlamı kalır bunca ziyan edilen sayfaların,uğruna yazılan satırların...
Ne faydası olur herkes gibi aynı sokaktan yürüyüp çıkmaz sokakların iklimine varırsak.
Denizin derinlerinde avlanmayıp,uykusuz gecelere meyletmiyorsak,sabahın seherinde o en sevdiğimiz şarkıyı son ses açmıyorsak ne anlamı kalır kokusuna hasret kaldığımız tenlerin..
Ne anlamı kalır ki’ yi hecesinden ayırmazsak,uzaktan mektubu gelecek gibi günlerce beklemeyeceksek,yağmurda ıslanmayacaksak,aylar sürmeyecekse vuslat?
Ne sevdası kalır birgün elbet buluşmayacaksak!
Barcelona / 19:30 / 08.08.2018
