16 Aralık 2012 Pazar

Gece..

Ve herşey bir kenara çekilir..

Sessiz bir gecenin koynunda boğulursunuz..duvarlar konuşmaz,üzerinize örttüğünüz yorgan ısıtmaz,yastığınız uyutmaz..Kahrolup bir sokak köşesinde kaybolmak istersiniz.Ne mümkün!Bırakmak,ardına bakmamak,gitmek,ne mümkün!..

Pencereden soğuk vururken ellerime kendime bile sarılamadım!..Gecenin sessizliği bölerken düşüncelerimi bedenimi kaldıramadım..İç çekerken ağladıklarıma rüzgar eser dualarıma..simsiyah bir yalnızlığın içinde umutlarımı öldürdüm.

Bir adım daha yoktu..ellerimi yakan kıyamet,attığım son adımıda sakat bıraktı..toprağımı kimse atmayacakmı üstüme..?

1 yorum:

  1. :( umutları tükenir bazen insanların. İşte buraya kadar der ve sonunu bekler. Ama unutulan bir şey vardır ki oda yalnızlığı besleyen karanlığın üstüne güneşin tekrar doğacağıdır.. Seni üşüten yalnızlık değil. Karanlığa hapsettiğin umutlarının güneşi beklemeleri için sabretmeyişidir.. Yarınlarda yeni umutlar. O umutlarda yeni güneşler var.. Sabret Güneş senin içinde doğacak elbet :((

    YanıtlaSil

O gece gibi her şey. Yıldızlar eşlik ediyordu gecemize, sen ise rüzgarın eşliğinde bir şeyler anlatıyordun. Sokağın başındaki di...