Uyandım!

Uyandım.

Saat 04.38! Başımda ağır,yorucu,çürümüş,günlerin acısını taşıyan bir ağrı..

Aklımda gözlerin..

Yüreğimde sen..

Ellerimde kokun,defalarca yıkadım oysa!

Heryer karanlık ne zaman geleceksin?

Ben karanlıktan korkmam bilirsin,ama senin olmadığın dünyanın karanlığında boğuluyorum.Günler hafta gibi,haftalar ay gibi sanki hiç geçmiyor..Sahi söylesene senin memleketinde takvimler nasıl bitiyor?

Uyudun..

Saat kaç orada?Başın ağrıyormu?

Aklında kim var?

Kiminle uyuyorsun,üzerinde ne var?

Kokun hala aynımı..ellerinde izlerim varmı?

Aydınlığına birileri eklendimi..

Sen karanlıktan korkarsın,uyan hadi!

Şimdi gözlerin kime bakıyor söyle!

Bittik..

Şimdi bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmasını beklemeden yitirdik.

Silinmiş tozlu rafların arkasındaki hayallerimize umutlarımızı katıp alnımıza yazılanı yaşayarak yolumuzu çizdik..

Sevdik..

Çok sevdik..

Az sevdik!

Sevemedik!

Sevmedik!

Yitirdik!

Bitirdik!

Uyandım saat hala 04.38 

Sen yoksun ve asla gelmeyeceksin..